Gips

In de wachtkamer zat een jongen te snikken. Zijn dunne arm hing in een mitella. Zijn vader had zijn arm om hem heen geslagen en wreef voortdurend met een vinger over zijn schouder. Af en toe maakte zijn mond sussende geluiden. Mensen sussen het huilen, troosten zo snel mogelijk en hebben de zakdoek uitgevonden.

In de langste uren van de nacht, wanneer onze dochter niet stopte met huilen, moest ik aan mijn moeder denken. Zij had ooit gelezen dat sommige baby’s het huilen nodig hebben. Dat huilen een stofje aanmaakt in de hersenen waardoor ze gaan slapen. Ze wist nooit welk stofje. Mijn dochter ging niet slapen, maar mijn moeder bleef het herhalen.

Misschien was het een zucht naar een verklaring. Mijn man probeerde die ook voortdurend te vinden. Patronen en verklaringen: die maakten de wereld overzichtelijk en de situatie draaglijk.

Onze dochter hield zich niet aan patronen. Wat de ene dag werkte, werkte de andere dag niet meer.

Ik liep rondjes met haar langs de groene banken die in de wachtkamer stonden. Een half uur geleden was ze begonnen met huilen en nu stopte ze niet. De vader van de jongen keek me even vlug aan. Hij knikte. In zijn knik las ik dat hij dacht dat we lotgenoten waren. Niet helemaal, want hij had deze fase al weten te doorstaan, maar hier – in de wachtkamer van de radiologie – hadden we allebei een huilend kind. Dat gaf ons een zichtbare overeenkomst. Ik knikte terug. Er zat niets verontschuldigends meer in mijn knikken. In het begin nog wel. Zodra mijn dochter het op een krijsen zette, haastte ik me om me te verontschuldigen. Ergens in de afgelopen weken had ik die gewoonte verloren.

Het schema liep uit. Dat las ik op de beeldschermen die boven de leestafel hing. Mijn dochter spande haar buik en ik voelde hoe ze met kracht haar luier vol poepte. Straks, op de tafel van de radioloog, zou ik hem verschonen. De jongen met de mitella werd geroepen. Zijn vader stond als eerste op. Ik keek hoe ze samen naar de zuster liepen. Mijn dochter hervatte het huilen en ik verlangde naar iets van gips dat beterschap beloofde.